Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Désenchantée (Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα!)

Χθες προσπάθησα να μάθω κάποια από τα μυστικά ενός barman. Το ονομά του ένα από τα μυστικά του που έμαθα, το μέρος ένα από τα πολυσυζητημένα spot της πόλης, με έναν φοίνικα να συνωμοτεί μαζί μας, κρύβοντας με τα πυκνά του φύλλα, μύχιες σκέψεις, υγρά βλέμματα και δροσισμένα χείλη από τα cocktails και τα κερασμένα σφηνάκια, κομμάτι του περίεργου παιχνιδιού που ξεκινάει πολλά από τα βράδια μας στους λαβύρινθους των bars.
Και όλα γύρω σου ένα χάος όντας μέλος του όλο και αυξανόμενου σε αριθμό club των singles της πόλης, σε μια γενιά, γαλλιστί “un generation désenchantée” σύμφωνα με τη λυρική κατάθεση της κολασμένης ψυχής της Mylene Farmer. Ξέρω καλά…Έτσι, ενώ δίπλα μας βρίσκεται αυτό το χάος, και όλοι ψάχνουν για μία αγάπη ή κάτι που να της μοιάζει, για να ξαπλώσουν ευτυχισμένοι, δυο σώματα μια πράξη, ίσως το πρώτο εξιλαστήριο θύμα ή η πρόβα generale στο trivial αναζήτησης ερωτικού συντρόφου να είναι ο γοητευτικός άντρας με το παράσημο του barman.Στο παιχνίδι αυτό ορισμένες φορές περνάς τα όρια, όπως καμιά φορά ξεχνιέται και περνά τα κόκκινα φανάρια η Ιωάννα , καπνίζοντας, τα βράδια που οδηγεί βιαστικά φορώντας τα ψηλοτάκουνα Marni της. Πόσο όμορφοι φαίνονται οι άνθρωποι όταν κάνουν κάτι απαγορευμένο.
Παραταγμένοι, λοιπόν, στην μπάρα, την εύφορη κοιλάδα των daiquiri,των martini και εκείνων των περίεργων υποβρυχίων (το μυστικό είναι στην σκέτη tequila αντί του ύπουλου whisky σ.σ. ντελίριο ειλικρινείας του δικού μας αγοριού) ένας barman προσπαθεί να αυτόψυχαναλυθεί για το που νιώθει πιο ασφαλής και άντρας, πίσω από την μπάρα ή ανάμεσα στα πόδια μιας από τις γοητευτικές γυναίκες έξω από αυτήν; Γυναίκες ελεύθερες και όλες οι ελεύθερες ελπίζουν.
Σε αυτήν την εμπόλεμη περιοχή, όπλα μας η γοητεία μας και η αστεία μας πλευρά, όπλο του η αναζήτηση της τέλειας ατάκας. Εγώ το δόλωμα του socializing και η ανώνυμη φίλη μου (διαφύλαξη της ανωνυμίας της, για αποφυγή κακοτοπιάς με τον wanna be μόνιμο σύντροφό της) το ερωτικό απωθημένο και υποχρεωτικά αντικείμενο πόθου του barman στόχου ή το αντίθετο, ο στόχος είναι λίγο μπερδεμένη υπόθεση των ρόλων στο παιχνίδι μας.
Και αν ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνεις για κάποιον με τον οποίον θέλεις να ιππεύσεις τα άγρια άλογα της πόλης, είναι ότι το πιο ακραίο πράγμα που έχει κάνει είναι να πηδήξει από αεροπλάνο, σε συνδυασμό με την θέα του αθλητικού κορμιού και των tattoos των 300 του Λεωνίδα που έχεις απέναντί σου, ε, τότε αξίζουν τον κόπο οι 4 αποτυχημένες έξοδοί στο bar όταν δεν ίδρωνε απέναντί μας γιατί είχε ρεπό και οι άλλες 5 που φύγαμε μεθυσμένοι και στεγνοί από χαριτωμένα αστεία προκειμένου για να βγούμε νικητές στην παρτίδα της bar-opolis του Κυρίου με τα βρώμικα αστεία . Και όσο περισσότερο σ’ αρέσουν τα βρώμικα αστεία των beautiful strangers που φλερτάρεις, διαπιστώνεις πόσο λιγότερο μονογαμική είσαι.
Μονογαμική ή πολυγαμική, σίγουρα κάποιος έχει κάτι για εσένα, τα μυστικά παύουν να είναι μυστικά όταν μοιράζονται στα τρία και οι στόχοι είναι για να επιτυγχάνονται. Ο barman μας λειτούργησε με κινήσεις μεθοδικές, το έκανε όπως ο Fred Astaire χορεύοντας…Υπήρξε και ένα φιλί στο παιχνίδι. Ωραίο φιλί, παθιασμένο φιλί. Ναι, όπως στις ταινίες. Και όλοι ήμασταν καλά, άλλος με έμπνευση, άλλος με φιλί, και άλλος με μία υπόσχεση : “Ελπίζω η γλώσσα σου να είναι η εγγύηση του χθεσινού δείγματος. Coming soon ….”